Moeders kennen het en bijna-moeders en andere vrouwen hebben er waarschijnlijk ook al mee te maken gehad: het moederverbond. Totdat je zelf moeder bent is zwangerschap en bevalling iets moois en een tikje mysterieus. Vrouwen houden deze mythe zelf in stand waardoor jonge moeders een vergeromantiseerd beeld krijgen dat vaak niet strookt met de werkelijkheid. Weg dus met het moederverbond!
Toen ik zelf zwanger was, was ik een van de eersten in mijn directe omgeving. Dat betekende voor mij –en waarschijnlijk voor veel vrouwen- dat je eigenlijk niet zo veel weet van zwanger zijn en kinderen krijgen. Je koopt dus een paar boeken over de zwangerschap, waarin uitgebreid de ontwikkeling van je kind in staat beschreven.
Daarnaast koop je enkele mama glossy’s in de hoop eindelijk uit te vinden wat het verschil is tussen een romper en een body, een pyjama en een hansopje (weinig verschil bovendien; de eerste 6 maanden is alles wat op een pyjama lijkt goed genoeg, ze slapen toch de hele dag). In al deze boeken en boekjes staat van alles over het wonder dat staat te geschieden en wat je als bijna-mama zou moeten doen om je voor te bereiden op de komst van je kleine spruit.
Er hangt een hele grote roze wolk rondom de zwangerschap en bevalling en deze boeken andere moeders doen er alles aan om die voor bijna-moeders in stand te houden: “Ssst, dat mag zij helemaal nog niet weten.” Dat die roze wolk vaak gewoon roze mist is waarbij een groot gedeelte van het pad onzichtbaar is, leer je pas later, wanneer je zelf onderdeel wordt van het moederverbond.
Slechts één keer eerder, in mijn tienerjaren, toen de oudere zus van mijn beste vriendin een kind had gekregen, werd voor mij een tipje van die roze nevel opgelicht. De mama in kwestie was thuis bevallen van haar derde kind en had veel te veel bloed verloren. Dagen lang kon ze eigenlijk helemaal niets. De trap af voor een douche, ging gewoonweg niet. Op mijn voorzichtige en nieuwsgierige vragen kreeg ik van de kraamvrouw antwoorden, waarvoor ik haar vandaag nog dankbaar ben. Zij deed namelijk wat absoluut niet de bedoeling is: ze verbrak het moederverbond.
En wat opluchting toen ik –vlak nadat ik zelf bevallen was- het boek van Claudia de Breij “Krijg nou tieten” in handen kreeg, zo kan het dus ook zijn! Claudia de Breij maakte publiek wat alle moeders weten, maar waar niet één moeder over spreekt met vrouwen die (nog) geen moeder zijn.
Ik zou zeggen, weg met dat moederverbond! Laat vrouwen die nadenken over het krijgen van kinderen en bijna-mama’s niet in de waan, zodat ze zich voor kunnen bereiden op een mooie, maar soms ook lastige periode in hun leven!
we denken er hetzelfde over. Kinderen zijn heel leuk en fantastisch maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, je bent vooral aan het zwoegen. Hoeveel keer ik ‘rompertje’ en ‘body’ heb gegoogled om het verschil te begrijpen. Ben zo blij dat ik niet alleen ben. 😆
hoi Irene, helemaal mee eens. zelf heb ik het minder ervaren tijdens de zwangerschap (maar die verliep dan ook vlot dus was misschien beetje roze wolk?) maar vooral daarna: dan hoor je pas de verhalen over de lastige eerste weken als je baby zich nog niet kan vermaken, de voortdurende vermoeidheid bij iedereen, het feit dat je een baby niet altijd zomaar over mee naar toe neemt etc. Natuurlijk moet we het toekomstige ouders niet gaan afraden maar door wat realistischer verhalen voel je je niet zo alsof jij de enige bent bij wie het allemaal niet zo vlot loopt!